گریـم ‌های مانـدگار سینمـای ایـران !

آزیتا حاجیان :
تا سال‌ها پس از "دزد عروسك‌ها" (1368) كسی حرفی درباره جادوگر فیلم نمی‌زد و كسی نمی‌دانست عجوزه‌ ساكن زیرزمین داستان، همان آزیتا حاجیان جوان آن روزهاست. شاید حاجیان در آن روزها تجربه‌گراتر از سال‌های بعد بازیگریش بود كه حاضر شد در سال‌های اول ستاره‌ شدنش چنین بلایی سر صورتش بیاورند.

 

اكبر عبدی :
عبدی دو بار و با دو گریم بشدت متفاوت نقش زن را بازی كرده است كه هر دو بار هم حسابی جنجال به راه انداخت. عبدی در آدم برفی (1373) جلوی چشم تماشاچی تصمیم گرفت برای راه افتادن كارش به دختر اتوكشیده‌ای تبدیل شود. برای همین هم خودش را بزك كرد و به دختر آداب‌دان و شیكی تبدیل شد. هر چند در آخر فیلم دوباره به اصل خودش برگشت، اما گریم متفاوت عبدی باعث شد آدم برفی برای پروانه نمایش مدت‌ها معطل بماند. اما تجربه عبدی در "خوابم می‌آد" (1390) یك تجربه متفاوت بود. او به عنوان یك شخصیت زن با گریمی سنگین و بشدت باورپذیر روی پرده سینما رفت.
 

عبدی با گریم ایمان امیدواری و البته قابلیت بازی خودش به عنوان یك زن عامی اینقدر باورپذیر شده بود كه در چند ثانیه اولی كه او را روی پرده می‌دیدی، باید چهره‌ خود عبدی را در ذهن‌ مرور می‌كردی یا یادت بیاید این پیرزن در اصل خود آقای بازیگر است.

عبدی هم تعریف می‌كند بعد از تست گریم‌اش وقتی با همان قیافه راهی خانه می‌شود، از نگهبان در خانه‌شان گرفته تا خانواده‌اش، او را نمی‌شناسند و فكر می‌كنند عمه‌ اكبر عبدی به خانه‌شان آمده است.
مادر، اجاره‌نشین‌ها، محله بهداشت، سفر جادویی، آدم برفی، مدرسه پیرمرد‌ها و روز فرشته فقط تعدادی از فیلم‌های عبدی است كه در آنها گریم‌های كاملا متفاوت داشته است.

عزت‌الله انتظامی :
برای بازی در نقش خان مظفر "هزار دستان" (1366) ساعت‌ها زیر گریم بود. انتظامی برای این نقش باید شكمی زیر لباسش جاساز می‌كرد كه چیزی حدود سه كیلوگرم وزن داشت و همین كار جناب بازیگر را سخت می‌كرد. البته انتظامی سال‌ها قبل برای بازی در نقش مش حسن "گاو" (1348) زیر بار یک گریم سنگین رفته بود. او موقع گریم براحتی خودش را به دست گریمورها می‌دهد تا هر بلایی می‌خواهند سرش بیاورند.

محمود بصیری :
اگر پیرزن "دستفروش" (1365) را ببینید، باورتان نمی‌شود این صورت چروك و چشم‌هایی كه هر لحظه ممكن است به خواب ابدی بروند، همان محمود بصیری است. او آن‌ سال‌ها جوان رعنایی بود كه قبول كرد زیر گریم چند لایه و سنگین اسكندری بنشیند تا او و چهار دستیارش روی صورتش كار كنند. جالب است بدانید بصیری برای این نقش 15 هزار تومان هم دستمزد گرفت.

حمید فرخ‌نژاد :
فرخ‌نژاد جزو بازیگرانی است كه كاراكترهای زیادی را بازی كرده است. او یكی از متفاوت‌ترین گریم‌ها را در سریال "حلقه سبز" (1385) داشت؛ یك روح سرگردان كه چهره‌اش رفته‌رفته قابل تحمل‌تر می‌شد.

 

مهدی فتحی :
شاید هیچ‌كس به اندازه مهدی فتحی نمی‌توانست عمروعاص سریال "امام علی"(ع) باشد. او با یك شكم بزرگ و ریش‌های پرپشت به یكی از ماندگارترین چهره‌های سریال‌های تاریخی تبدیل شد.

 

فریماه فرجامی :
این‌طور كه معلوم است او اولین زن تاریخ سینمای ایران است كه حاضر شد موهایش را زیر تیغ بدهد. فرجامی در "سرب" (1367) با خونسردی تمام جلوی دوربین نشست و موهایش را زیر تیغ داد. سال‌ها بعد از او خاطره حاتمی در "قرنطینه" (1386) و زهرا داوودنژاد در "بچه‌های بد" (1379) هم این كار را كردند.
 

پرویز پرستویی :
با این كه 14 سال از ساخت "آژانس شیشه‌ای" (1377) می‌گذرد، اما هنوز وقتی قرار است كاراكتر یك فرمانده دوران جنگ را به خاطر بیاوریم كه حالا مثل یك آدم عادی در كوچه پس كوچه‌های شهر دنبال كار و زندگی روزمره‌اش است، حاج كاظم آژانس شیشه‌ای اولین چهره‌ای است كه ناخودآگاه به ذهن‌مان می‌رسد.

پرویز پرستویی را كسی با گریم چند لایه و سنگین سراغ ندارد. او با گریم‌های سبك و نه‌چندان متفاوت (مثل حاج كاظم) هم بخوبی به شخصیتی كه قرار است نقش‌اش را بازی‌ كند نزدیك می‌شود. پرستویی در "بید مجنون" (1383) در نقش یك نابینا بود. او در این فیلم هم یك گریم سبك اما بشدت نزدیك به كاراكتر داشت.

ویشكا آسایش :
وقتی در روزهای اول بازیگریش قسمت‌های پایانی سریال "امام علی"(ع) (1373) آن هم در نقش یكی از قاتلان امام ظاهر شد، كمتر كسی فكر می‌كرد ویشكا آسایش دیگر شانس درخشیدن در سینما و تلویزیون را داشته باشد. او با گریم عبدالله اسكندری به یك زن كینه‌جوی عرب تبدیل شده بود. آسایش پس از این چندان گریم متفاوتی نداشت تا "ورود آقایان ممنوع!" (1390) كه با یك عینك بزرگ و سبیل‌های پشت لبش به یك دختر ترشیده عصبی تبدیل شد. آسایش برای بازی در این فیلم، سیمرغ بهترین بازیگر زن را از جشنواره فجر گرفت.

علیرضا مجلل :
بعد از "كوچك جنگلی"(1366) دیگر خبری از علیرضا مجلل نبود. او اواسط دهه 60 با یك گریم سنگین چنان شبیه میرزا كوچك‌خان جنگلی شده بود كه اگر كسی او را با صورت بدون گریم در كوچه و خیابان می‌دید، نمی‌شناخت.

افخمی، علیرضا مجلل را كه در هنرهای زیبا تئاتر خوانده بود و در رادیو و تلویزیون گیلان كار می‌كرد برای نقش میرزا انتخاب كرد. افخمی تعریف كرده است مجلل روزی بین هفت تا هشت ساعت زیر دست گریمورها بود. مثلا قرار بود ساعت 11 مجلل را گریم شده تحویل بدهند، اما ساعت چهار عصر می‌شد تا از زیر گریم بیرون می‌آمد.

محمدعلی كشاورز :
شاید هیچ بازیگری به اندازه محمدعلی كشاورز استعداد متنفر كردن تماشاچی از خودش را نداشته باشد. او با گریم شعبون استخونی در "هزار دستان" (1366) تا سال‌ها اسم شعبون استخونی را یدك می‌كشید و هیچ‌ كس دل خوشی از او نداشت. دو سال بعد او در "مادر" (1368) علی حاتمی، پسر قصاب‌ پیرزن بود كه آنجا هم با یك گریم منزجركننده، چنان تماشاچی را از خودش متنفر می‌كرد كه با ورود پسر عرب (جمشید هاشم‌پور) و كنف كردن او سر مچ انداختن، دل همه حسابی خنك می‌شد.

مهتاب كرامتی :
 تا چند سال قبل متفاوت‌ترین گریمی كه زیر بارش رفته بود در سریال "خاك سرخ" (1381) بود. آنجا نقش یك زن جنوبی را بازی می‌كرد و برای همین اجازه داده بود صورتش حسابی گریم شود. اما پس از این تجربه، درباره پذیرش گریم‌های متفاوت كمی نرم‌تر شده است. او در "بیست" (1387) زیر یك گریم سنگین رفت و مزدش را هم گرفت. كرامتی برای بازی در این فیلم سیمرغ بهترین بازیگر زن را از جشنواره گرفت.